Over komen en gaan… alweer een ervaring.

Wat doet het om na 6 maanden voor het eerst bezoek te krijgen uit België! Op de eerste plaats deugd! Onmiddellijk daarna een gevoel van opluchting omdat vrienden en familie een soort klankbord vormen die we hier niet kunnen terug vinden. Wanneer wij een schouderklop krijgen (die we best kunnen gebruiken) delen we graag enkele aspecten van ons dagelijks leven hier.

De Belgische delegatie kwam niet met lege handen. Elke bezoeker deed een inspanning om de Surinaamse samenleving iets te kunnen geven. Er werd naast een pingpongtafel met bijhorende palletjes en balletjes ook speelgoed, schoolmateriaal, radio-cd-spelers en kledij geschonken. De dovenschool werd materieel ondersteund met verschillende soorten van gebarentaal op cd-rom. Een kleiner en minder bekend kindertehuis kreeg wat geld toegestopt die ongetwijfeld goed zal worden besteed. De kangoeroeschool kreeg zelfs wat op hun verlanglijstje stond.

Het werd een soort inleefreis omdat we bij verschillende organisaties en bij mensen thuis welkom waren.
Verder proefden we van de natuurpracht op Brownsberg, Commewijne en Saramacca (Pikin Poika - indianendorp). De tocht over de bauxietwegen, de scootertrip en de bootreisjes waren op zich grote avonturen. De bezoekjes bij de plaatselijke bevolking en de beleving van hun authentieke cultuur blijven onvergetelijke ervaringen.

Zo’n ervaringen mogen meemaken kost soms bloed, zweet, tranen en geld. Het zijn onoverkomelijke aspecten bij dergelijke reis.

Fré en Leen