Hanifa en vriendin op verjaardagsfeestje

Parbo biri dat n'a biri

Een geruststelling voor onze bezoekers!

Weekendje ‘Frederiksdorp’ 25-26 maart

Frederiksdorp is gelegen aan de rechteroever van de Commewijnerivier. Ter gelegenheid van Leentjes verjaardag zijn we er blijven overnachten in de fraai gerestaureerde gebouwen van de oude plantage waar koffie en cacao werden verbouwd. De oude cacaodroogvloer is nog helemaal intact. We namen onze brommer mee (veerbootje) om op het autoloze gebied rond te toeren van plantage naar plantage. Na enkele parbo’s werden we met de boot meegenomen door twee arbeiders die net sinaasappels kwamen leveren vanuit Rust en Werk. Zo bereikten we vanuit ‘Rust en Werk’ (Surinaamse volgorde) ‘Kronenburg’ via een aardeweg die zo’n 25 cm breed is. Onderweg plukten we paprika en bananen. Het werd een exclusief weekend die ons los van de Hollandse dagjestoeristen deugddoende rust kon bieden. Frederiksdorp is het eerste project buiten Paramaribo dat op de monumentenlijst is gekomen. Ton en Marianne wonen er met twee van hun drie zonen (Albert en Anton) en Vanessa, hun vierjarige kleindochter.

Op weg naar Frederiksdorp

Uitbreiding kangoeroeschool

Tijdens de Paasvakantie (hier 13 april-2 mei) start de kangoeroeschool met de bouw van een lagere school. Een ambitieus project die vooral de tevreden ouders van de huidige kleuterschool zal tevreden maken. In een eerste fase wordt de bestaande woning van de directie gesloopt en verdwijnt ook het gebouwtje van de babyopvang. Wij kregen de vraag of de babyopvang niet in onze benedenwoning mag komen gedurende de bouwperiode (4maand). Los van de staat van deze bergruimten beseffen we ook dat we de privacy die we nu hebben zouden verliezen indien we op deze vraag ingaan. Het lijkt ons beter om een extra pand te huren tijdens deze periode maar de school kan dit niet betalen. Daarom zijn we gestart met een zoektocht naar een sponsor.

mmmm

Wel en tevree onder de hoed van Fre

Wel en wee, toch tevree

Soms worden we hier met de vraag geconfronteerd hoe we ons leven hier in Suriname beleven. Elk beleeft het zo wat op zijn eigen manier maar toch zijn er raakpunten wanneer we de balans opmaken. Wij hebben een dubbel gevoel bij de vraag omdat ‘het leven’ meerdere aspecten bevat. Uiteraard zullen we levenslang nagenieten van het klimaat, de prachtige natuur, de mooie mensen en vele onvergetelijke uitstappen en reisjes. Toch wordt ons leven ‘hier en nu’ ook gestuurd door de plaatselijke gewoonten. We willen het soms anders dan het verloopt en dit heeft alles te maken met gewoonte. Ook blijft er een gemis, vooral aan vrienden, familie en de grote variatie aan activiteiten die België te bieden heeft. We geloven beiden dat het gemis en de frustratie snel zal vergeten zijn wanneer we er niet meer dagelijks mee geconfronteerd worden. In een vakantiesfeer kan je dit alles naast je neerleggen maar dit lukt moeilijker wanneer het gaat over de praktische kantjes van wonen en werken in een andere cultuur. Trouwens, tijdens een vakantie kom je deze dingen gewoonweg niet tegen. Natuurlijk wisten we vooraf dat er drempels te overwinnen zouden zijn en in die zin mogen we fier zijn dat we daar nog steeds in slagen. Onze voorlopige eindconclusie heeft een gevoel van tevredenheid, ook wat de duur van ons verblijf hier betreft.

Republiek

Weekendverslag 18-19 maart

Vrijdagavond gingen we gezellig uit eten in een Indonesisch restaurant. Dit doen we wel vaker wegens gebrek aan andere avondvullende activiteiten. Zaterdagmorgen werden we (met een deftige 4x4) opgehaald door de moeder van een kindje uit Leens klas. We werden meegenomen naar Republiek, een mooi plekje bij een kreek. Ze hadden er met enkele vrienden een vakantiehuis gehuurd voor het hele weekend en naarmate de tijd zaterdag vorderde kwamen steeds meer kennissen van hen opduiken. Iedereen bracht kindertjes mee en deze zorgden voor leven in de brouwerij. Het werd een luilekker dagje met zwemmen, relaxen en vooral veel eten! Wanneer de Surinamers een ‘uitje’ doen dan gebeurt dit altijd met overdadig eten. ’s Avonds keerden wij terug met de moeder ven Daniël terwijl haar kinderen en de anderen er bleven overnachten. Zondag konden we uitslapen en de rest van de dag hadden we een soort ‘herfstgevoel’ wat heel uitzonderlijk is hier in Suriname. De zon kon maar niet doorbreken en we kregen bijna elk uur een bui. Dan werd de televisie aangezet, een nog grotere uitzondering, om naar National Geografic te kijken. De meeste reportages gaan over het regenwoud, herkenbaar terrein voor menig Surinamer. In de namiddag kregen we bezoek van enkele Belgische studenten en ’s avonds gingen we lekker Roti eten bij nog andere Belgische studenten.

12-18 maart kinderboekenfestival 2006

In het Flamboyantpark (beursterrein) stromen dagelijks zo'n 5000 kinderen de poorten binnen. Naast workshops die allen verband houden met kinderboeken kunnen de kinderen er ook deelnemen aam massa-activiteiten. De kleutertjes van Leen hielden het bij het bijwonen van een poppenkastopvoering. Na deze week reist het festival verder naar de andere districten van Suriname. Op die manier bereiken ze een heel groot deel van het jonge volkje waarvoor het hele festival uiteindelijk georganiseerd wordt. Of ze nu meer boeken willen lezen blijft een onbeantwoorde vraag...

Verantwoordelijke kinderboekenfestival Kangoeroeschool

In de verteltent van Learn

Ook Learn stond met een stand op het kinderboekenfestival. De kinderen kregen er een verhaal te horen over het behoud van het regenwoud. De betrokkenheid was groot, vooral toen ze ook een duimafdruk mochten plaatsen op de 'brief aan de president'.

Phagwa

Poeder gooien in alle kleuren, elk kleur met z'n symboliek. Leuk feest met mooie betekenis!

Phagwafeest 15 maart

Jawel, we kregen gisteren een dagje verlof en er werd weer eens uitbundig gevierd in Suriname!

Het Hindostaans Phagwafeest wordt gezien als het feest van de overwinning van het goede op het kwade. Het feest daaraan voorafgaand, de holika, wordt als het feest van de bezinning gezien. Denk aan je medemens, leg ruzies bij en besef dat haat en jaloezie tot niets leiden. Op de scholen vierden de kinderen het feest dinsdag met het rituele Phagwapoeder strooien over elkaar. Ambiance verzekerd en alle kinderen nog mooier dan een kleurboek!

Panorama te Brownsberg

Pikin Poika

Vlechtwerk die Bene en Piet kochten als souvenir.
Cassavedroger.

Een pluim voor het Belgisch consulaat

Gisteren werden wij gecontacteerd door een mevrouw van het Belgisch consulaat. Dit gebeurde reeds eerder ter informatie of wij nog in het land verblijven. Deze keer werden we opgebeld naar aanleiding van twee Belgische meisjes die zaterdag overvallen zijn in de uitgangsbuurt. Er staat in de krant dat één van hen een Leen is, vandaar. Na de opluchting volgde de bezorgdheid want intussen kennen we hier meerdere Belgische studenten. We hebben ons voorgenomen het consulaat te helpen zoeken naar deze twee meisjes en via de krant willen we alle andere stagiaires waarschuwen. Is Paramaribo dan echt zo onveilig? Neen. Wanneer twee meisjes ’s nachts in Schaarbeek rondlopen en ze wanen zich op een veilige zeedijk, dan lopen ze al evenzeer risico! (NB: we hebben de stagiaires intussen gevonden. Paramaribo is op dit vlak een dorp).

Kindjes in indianendorp

Ze waren een beetje onwennig bij het zien van zoveel 'blankhuiden'

Over komen en gaan… alweer een ervaring.

Wat doet het om na 6 maanden voor het eerst bezoek te krijgen uit België! Op de eerste plaats deugd! Onmiddellijk daarna een gevoel van opluchting omdat vrienden en familie een soort klankbord vormen die we hier niet kunnen terug vinden. Wanneer wij een schouderklop krijgen (die we best kunnen gebruiken) delen we graag enkele aspecten van ons dagelijks leven hier.

De Belgische delegatie kwam niet met lege handen. Elke bezoeker deed een inspanning om de Surinaamse samenleving iets te kunnen geven. Er werd naast een pingpongtafel met bijhorende palletjes en balletjes ook speelgoed, schoolmateriaal, radio-cd-spelers en kledij geschonken. De dovenschool werd materieel ondersteund met verschillende soorten van gebarentaal op cd-rom. Een kleiner en minder bekend kindertehuis kreeg wat geld toegestopt die ongetwijfeld goed zal worden besteed. De kangoeroeschool kreeg zelfs wat op hun verlanglijstje stond.

Het werd een soort inleefreis omdat we bij verschillende organisaties en bij mensen thuis welkom waren.
Verder proefden we van de natuurpracht op Brownsberg, Commewijne en Saramacca (Pikin Poika - indianendorp). De tocht over de bauxietwegen, de scootertrip en de bootreisjes waren op zich grote avonturen. De bezoekjes bij de plaatselijke bevolking en de beleving van hun authentieke cultuur blijven onvergetelijke ervaringen.

Zo’n ervaringen mogen meemaken kost soms bloed, zweet, tranen en geld. Het zijn onoverkomelijke aspecten bij dergelijke reis.

Fré en Leen

Creools dorp

Mast 71 - Dorpje bij Rama

Impressies van 5 bezoekers (23 feb – 4 mrt)

Lang vliegen, dat wel…
Maar je krijgt er heel wat voor terug: magnifieke natuur – sterk diverse bevolkingsgroepen – warmte qua weer (het korte droge seizoen komt echter maar niet op gang) en ontvangst – Brownsberg – mierennesten qua fauna en verkeer – armoede, die vooral met liefde gedragen wordt – trager leven – een vreemdsoortig Nederlands, waar je effe moet aan wennen – krekels en honden van ’s morgens vroeg tot weer eens ’s morgens vroeg – and last but nog least…
Fré als onvolprezen gids, Leentje als gedreven juf en bevallige gastvrouw (was overigens jarig op 1 maart) en Parbo biri, dat n’a biri!!!

Béné, Marie, Jarne, Piet en Jan

De GROEPSFOTO

1 maart - White beach

Indianendorp Pikin Poika

De reis ernaartoe (met korjaal op Saramaccarivier gevolgd door tochtje door regenwoud) was al even de moeite waard als het bezoek bij de mensen thuis... Heel gastvrij onthaald geweest. Prachtige ervaring.

Bezoek bij mensen te Uitkijk

Het aapje was de aanleiding om even op bezoek te gaan bij een familie thuis. De sfeer van het erf en de huisjes werd mooi meegenomen.

One ferjari tide

Op 1 maart viel Leen van de ene verrassing in de andere. Na een verrassingsontbijt werden de geschenkjes die uit Belgie werden meegebracht overhandigd. Toen we klaarstonden voor een dagtrip naar White beach kwamen de kindjes uit Leens klasje zingen bij ons thuis. Alle kindjes hadden bloemetjes bij voor hun lieve liefste juf! Omdat Leen een dagje verlof kreeg konden we ook op bezoek in haar stageschool van vorig schooljaar. Alle kindjes die Leen kennen werden in 1 klas gezet en hun enthousiasme was ontroerend. Er werden tekeningen en bloemen gegeven en ze zongen en dansten een half uur lang (zelfs tante Bene bloosde ervan). Danzij Piet werd alles op film vastgelegd. Een onvergetelijke en unieke verjaardag was het mooiste geschenk!

Marie op Brownsberg

En op de terugweg even een bezoekje gedaan te KLAASkreek...

Overhandiging geschenkjes kangoeroeschool