Instuif nieuwe woonst

Vrijdagavond hadden we een feestje voor de instuif in ons nieuwe huis. We hadden een mooi evenwicht tussen de Surinaamse gasten en de Vlamingen, ja zelfs net iets meer Surinamers (misschien zijn we al meer ingeburgerd dan we zelf dachten). We hadden onze voormalig buren uitgenodigd, de schooldirectie van Leens' schooltje, enkele medewerkers van het Learn-project en de stagiairs van Leuven.
Er werd voor ons gekookt door een buurvrouw die heerlijk Surinaamse gerechten kan bereiden. Zij was ook tevreden met deze opdracht. Het werd een gezellige avond op ons terras.
De feesten worden maandag bij ons verdergezet want dan is er een afscheid van de Belgische stagiaires waar we reeds 5 maanden mee optrekken.

KWAAK

Maak een dikke vuist ... hij is nog net iets dikker, tenzij hij net platgereden werd (het lot van vele padden hier) maar er zijn er nog veel ...

Roofvogels

Magie

Mooie kleuren op een magische avond. Onze laatste avond in de vorige wijk.

Kindjes van juf Leen

De 2 blanke kindjes zijn er net bijgekomen omdat de ouders enkele maanden in Suriname zijn om er een film op te nemen. Afkomst: Nederland

Deugniet Damaris

Zwembad naast school

Hier zwemmen we op dinsdagnamiddag met de kindjes van de naschoolse opvang. De zwemlessen van de school gaan eveneens door bij de buren.

De vampieren

Drukke tijden in een zwoel Sranan

Deze week konden we ons huis wat inrichten en genieten van de vernieuwing. Dinsdagnamiddag gingen we zwemmen met de kindjes van de naschoolse opvang. Maandag, woensdag en donderdagavond kregen we gasten om ons nieuwe huis te zegenen. We organiseren ook een groter openingsfeest voor onze vorige buren, de mensen waar we begin september woonden, Vivian en Jolanda van de kangoeroeschool, de Belgen (studenten en projectmedewerkers). Op school loopt momenteel het thema water en vrijdag gingen de kleuters op excursie naar de waterdienst. Ook veel werk om de speel-o-theek met educatieve materialen verder op poten te zetten. Verrassend hoe snel alles hier begint te vliegen.

Meer nieuws over ’t schooltje: nog steeds www.kangoeroeschool.com

Over wolven en vampieren

De laatste tijd loopt Leen wat nerveus tijdens de avonduren. We krijgen hier veel bezoek van vleermuizen. ’s Nachts worden we wakker van geloei. Neen, niet van een sirene maar van de honden die koeien proberen na te bootsen. Zouden ze dit niet beter overdag doen?

Verhuis

Bijzonder om vast te stellen wat een mens zoal verzameld in enkele maanden tijd. Gelukkig kon buurman Benny z’n pick-up even ter beschikking stellen om al onze spullen op de nieuwe bestemming te krijgen. Na enkele dagen schikken en inrichten vinden we ons nieuwe gemeubelde huis best gezellig. Het is heerlijk om op ‘neuten’ (palen) te wonen. We wonen in een typisch Surinaamse woning, een Bruinzeelwoning (houten bovenbouw). De volledige bovenwoning heeft een parket vloer. De woonruimte (keuken en woonplaats samen) is 70 m². We hebben ook een ruim terras waar het heerlijk zitten is omdat we er meestal wel een beetje wind krijgen. Er hangt een hangmat in onze woonkamer en ééntje op het terras. Er zijn verder drie slaapkamers en we reserveren er alvast één voor onze Blankenbergse gast die op 4 februari toekomt om hier stage te lopen. Achteraan beneden hebben we drie ruimten, ideaal voor de was en de plas. Het voorste gedeelte beneden is open want daar rust het huis op de neuten. Ruimte zat dus voor de wasdraden, carport … dansvloer. In de tuin hebben we pompelmoes, mango, kersen en veel reptielen.
Voorlopig moeten we nog even verder zonder internet en telefoonaansluiting maar er wordt op een Surinaams tempo aan ‘gewerkt’.

Sfeer tijdens Leen's gymles

Van links naar rechts: Chante, Damaris en Danique (luisterend naar de speluitleg).

Pff, geultjes graven is lastig

Ons buurmeisje uit de Florinestraat.

Waterscooter?

Het regenseizoen nadert z'n einde...

Afscheid van Florinestraat

Dit was ons huis tot vandaag. Ergens zullen we het missen, zelfs ons 'privémeer' na een stortbui.

Even geduld aub

Onze internetaansluiting thuis loopt vandaag ten einde. We zullen dit niet met een maand verlengen want we verhuizen over enkele dagen. In het nieuwe huis is er nog geen telefoonaansluiting en dus kunnen we tijdelijk niet vanuit de woonkamer in contact treden met de wereld. Wel zullen we het eventuele hete nieuws versturen vanuit een andere plaats. Post kan steeds via de school en we hebben ook nog onze gsm. Telefoonnummer van de school is 0597=Suriname 430870. Leen is er elke lesdag van 7.15 u tot zeker 13.00u (de school duurt van 8.00-12.00u). Voor dringend nieuws zijn we daar ook te bereiken buiten de schooluren, het blijven onze buren hé. Ze lopen in 1 minuut naar ons of ze bellen het nieuws door naar onze gsm. Leen en Fré, steeds bereikbaar.

Weekendverslag 7-8 januari

Zaterdag was een droge en warme (30 graden) dag .We vertrokken met de brommer naar Commewijne. Over de grote brug rijden blijft een spectaculair gebeuren. We gingen het Fort Nieuw Amsterdam bezoeken bij de samenloop van de Commewijne en de Surinamerivier. Het Fort werd gebouwd om de kolonie te verdedigen tegen vijandelijke invallen. Vanaf 1863 werd het gebruikt als strafgevangenis voor langgestraften en dit tot 1982. Tegenwoordig is het Fort ingericht als openluchtmuseum. Onze rit ging verder via plantage Mariënburg tot Alkmaar waar we een landgenoot zouden bezoeken maar deze bleek op vakantie te zijn naar het koude thuisfront. Over enkele dagen komt hij terug en hebben wij een reden onze trip nog eens over te doen. Op de terugweg stopten we bij het kindertehuis Leliëndaal (van de evangelische broedergemeenschap). We gingen er op verkenning om eventueel later een schenking te doen in de vorm van sportmateriaal. Uiteraard werden we er warm onthaald door mevrouw Christina die het kindertehuis waar 67 gasten verblijven in goede banen leidt. Net voor we het district Commewijne verlieten via de grote brug kochten we nog wat groenten aan één van de talrijke groetenkraampjes die je er langs de weg tegenkomt. We waren net bij donker terug thuis.
Zondag werd het nog een graadje warmer en genoten we van deze uitzonderlijke januaritemperaturen bij het zwembad. Er kleurden nogal wat Nederlandse stagiaires rood en het deed ons allen goed beseffen dat we een winter aan het overslaan zijn.

WE VERHUIZEN !

Nog enkele dagen en het is zover. Na lang zoeken vonden we een geschikt huis, hoog en droog. Deze week zou het voor ons gemeubeld worden en tijdens het weekend trekken we er in. Vrijdag geven we nog een afscheidsfeestje voor de buren in onze huidige verblijfplaats. Ons nieuwe adres en telefoonnummer geven we dan door op dezelfde wijze als de vorige keer. Een fotootje van ons interieur zetten we dan ook nog wel eens op de site.

AANGEKOMEN !

Dank u wel voor de kaartjes, briefjes, tekeningen, knutselwerkjes en geschenkjes! Een prachtig kerstgeschenk waar we heel blij mee zijn.

Content en merci !

Geluk, hoop, vriendschap en liefde in 2006!

Wij wensen jullie een gelukkig nieuwjaar. We wensen jullie veel geluk, hoop, een goede gezondheid, vriendschap en we willen dat vele kleine dingen verteld worden aan wie je graag hebt …

“Hoe groter de liefde, hoe kleiner de dingen die je aan elkaar vertelt”.

Leentje en Fré

Prettige feestdagen!

Coco in alle vrijheid

Reisverslag 24-30 december 05 – Frans Guyana (Deel 1van 2)

Op 24 december stonden we reeds in de vroegte te wachten aan de halte van de staatsbus. Er rijden 2 bussen per dag naar Albina (grens met Frans Guyana) aan een heel redelijk tarief. Heel wat mensen kunnen geen ander vervoer betalen dus stonden we daar niet alleen. De bus werd bestormd en toen ze een halve groentemarkt en een geit op de bus propten hielden we het voor bekeken. We vertrokken uiteindelijk met een taxibusje waar precies 7 mensen in moeten vooraleer er gereden wordt. In Albina hebben we ons officieel uitgestempeld want we mogen maar 6 maanden in Suriname blijven zonder verblijfsvergunning. De oversteek met een korjaal was alweer een heel avontuur. Vanaf Saint-Laurent-du-Maroni ging de reis verder in het Frans en met de duim. Na 5 minuten kregen we een lift met een mooie jeep tot Mana waar we kerstavond doorgebracht hebben. We konden niet anders dan bij de zusters logeren naast het schooltje tegenover de kerk. De avondmis konden we volgen van in onze kamer. Een mooiere Kerstavond bestaat toch niet? Na een aperitiefje op het pleintje voor het stadhuis gingen we eten in een restaurantje waar een mevrouw uit Tienen chef cuisine was. Op Kerst kregen we een lift van meneer pastoor die zo’n 30 kilometer verderop een mis ging doen in een Indianendorp. We werden gedropt midden de brousse maar de weinige auto’s die voorbijkwamen stopten wel. Met nog één tussenstop reisden we vlot tot helemaal in Cayenne (230 km van Mana). In Cayenne verbleven we drie nachten (telkens in een ander hotel). We gingen er lekker eten, wandelen en stapten ook de Kathedraal en het museum van Guyanese cultuur binnen. Overal was Stella en Leffe van ’t vat verkrijgbaar. Feestdagen dus! Eénmaal logeerden we naast een woonblok waar ze kerst luidruchtig vierden, ons tweede hotel was een luxehotel (Amazonia) in de hoofdstraat van Cayenne (Avenue du Général de Gaulle) en vanuit onze derde kamer hadden we zicht op zee. (deel 1)

Ook in Frans Guyana is er een palmentuin!

Typisch Frans

zee, strand en apen

reisverslag deel II

Op 28 december vertrokken we opnieuw met de duim. Onze bestemming was Kourou omdat we er de volgende dag het ESA Space Centrum konden bezoeken (na reservatie te Cayenne). Na nog geen uur werden we met een mega 4x4 afgezet in het centrum van Kourou. We hadden er goedkoop en goed logement vlakbij de zee. Heerlijk om nog eens met de voeten in het water te wandelen langs de zeelijn. Het avondmaal werd een typisch Marokkaans gerecht op een al even typisch ingericht terrasje (tente Herbiërs- al zo ééntje opgezet in Merkenveld). Op 29 december werden we dus verwacht om 12.45u voor een rondleiding op de ESA (European Space Agency), lanceringbasis van de Ariane 1-5. Het werd een ruim opgevat bezoek per autocar waarbij we verschillende gebouwen te zien kregen (administratie, installatie van satelliet, eindassemblage van de Ariane, lanceringscentrum-controlezaal) en natuurlijk de lanceringinstallaties. Pas om 16u konden we verder en werd het spannend om terug in Saint-Laurent te geraken. Toch waren we na drie ritten al om 20u terug aan de Surinaamse grens. We logeerden er nog één nachtje en gingen nog eens lekker Europees eten. Op 30 december zijn we opnieuw Suriname binnengetreden (officieel ingestempeld) en mogen we nog 6 maanden blijven. We waren mooi op tijd aan de halte van de staatsbus. Dit keer hadden we ons voorgenomen deel te nemen aan de bestorming. Ons plan: terwijl Leen via de deur opstapt zou Fré reeds bagage op het dak vastbinden. De realiteit: de bus nadert, terwijl de bus nog vol zit en nog niet helemaal stilstaat bestormen enkele mensen de bus, anderen gooien intussen bagage door de ramen naar binnen om zetels te bezetten, de bus stopt, enkele mensen kruipen door de ramen, de mensen op de bus moeten wachten want iedereen stapt op en verovert een zetel, Leen is aan de derde laatste rij – 2 zetels – Fré door het raam naar binnen – bagage op de zetels en gaan zitten, verovering geslaagd! Na deze manier van de staatsbus nemen moet je ook nog eens drie en een half uur door elkaar geschud worden. We beseften dat de rustvakantie gedaan was en dat we terug waren in Suriname, Switi Sranan maar dan wel met veel bambang!

maquette Arian 5

Controlekamer

Lanceringsbasis Arian 4