‘It’s weekend’in Saramacca

Elke vrijdag opnieuw spelen ze hier het deuntje ‘it’s weekend ‘ op de radio. Het wordt in die mate herhaald dat je niet anders kan dan in de Surinaamse weekendsfeer te komen. Na een drukke eerste schoolweek hadden we dan ook zin om opnieuw een uitstap te maken. Vanuit Paramaribo kan je slechts drie richtingen uit waarvan we reeds oostwaarts en zuidwaarts gingen. Zaterdag reden we dus naar het Westen. Een brommerrit van 40 km bracht ons tot Groningen. De eerste 30 km hadden we een verharde weg. Bij de brug over de Saramaccarivier hielden we halt voor een verfrissend drankje. Onze 7-jarige barvrouw was heel vriendelijk en runt het wegcafeetje naar behoren. De laatste 10 km gingen langs een zandweg waar Leen de bromfiets feilloos doorloodste. Groningen is een rustig dorp (genoemd naar het Nederlandse Groningen) gesitueerd in het district Saramacca. Dit district omvat slechts 3% van de Surinaamse bevolking. De weinige bewoners leven van de veeteelt en het verbouwen van rijst en groente. Een ander belangrijk product van Saramacca is olie. In de beginjaren zestig zocht een team van de geologische mijnbouwkundige dienst in het district naar water voor de schooljeugd en stuitte per ongeluk op een oliebron. Aanvankelijk geloofde niemand dat exploitatie van de aangetroffen aardolie mogelijk was. Intussen is de Surinaamse staatsoliemaatschappij N.V. uitgegroeid tot een succesvolle onderneming.
Na een hapje wilden we zwemmen. Het verloederde zwembad van de plaatselijke sportdienst zou pas om 17u opengaan, net dan zijn we al op terugweg. Bij toeval merkten we een mooi privé-zwembad op in een aardig onderhouden tuin. Wij dachten dat we bij een hotel of vakantiehuis stonden maar er was precies geen uitbating. We besloten om het domein binnen te stappen en het gewoon te vragen. Het huis met zwembad bleek een vakantiehuis te zijn van het EBS (Energiebedrijf Suriname). Kaderleden kunnen er tijdens het weekend gebruik van maken, verder is het privé. Na onze bescheiden vraag of we even mochten zwemmen kregen we douche, tuin en parbobier aangeboden. Zalig! Switi Suriname! We hadden nog een interessante babbel met één van die vakantiegasten die ons enkele tips over de streek kon meegeven. De terugweg werd dankzij hem een doortocht langs indianendorpen op een 15 km lange zand en grintweg. De meeste mensen zwaaiden toen de bleekhuiden met een knalgele en een groene pot op hun hoofd voorbijreden.
Na ook veel stof te hebben geproefd kwamen we nog op tijd bij de veerdienst over de Saramaccarivier bij Hamburg. Een attractie om te zien hoe ze de auto’s en bromfietsen op de boot plooiden. Via Uitkijk (doet beetje denken aan kijkuit) keerden we terug naar Paramaribo. Mooie rit en alweer 100 km meer op de teller.