Veel liefs uit Paramaribo, Leen en Fré

Ik voel iets van een licht in mij
Ik kan het niet verklaren
Ik voel het niet alleen vandaan
Ik voel het nu al jaren

Een licht dat ik niet vatten kan
Het is iets onbeschrijfelijks
Soms schijnt het fel en dan weer vaag
Nee, nee het is niets lijfelijks

Ik voel het licht maar zie het niet
Het maakt ook geen geluid
Maar zeker weet ik, aan het end
Dan gaan we samen uit

Regenseizoen=slangenseizoen

Omwille van de hevige regenbuien staan vele straten onder water. In de grote plassen leven slangen. De kinderen kunnen niet anders dan door de plassen stappen want deze zijn even breed als de weg. Daarom graven onze buren kanaaltjes van de plassen tot de sloot. Een heel avontuur maar dit is nog niets vergeleken met het kerstspektakel die de kinderen van de kangoeroeschool dinsdag te zien kregen.
Een grote buldozer is bezig met de sloten breder en dieper te maken in de hele buurt. Net naast de school, op zo'n 5 meter van de schoolpoort, kwam een slang tevoorschijn. Het beest leeft vermoedelijk al een hele tijd in die sloot maar werd redelijk verstoord in z'n biotoop. We hebben het hier over een wurgslang van 2,5 meter lengte en zo'n dikte van 12-15 cm. Het beest werd onmiddellijk geschoten, een schot in z'n buik (lange buik) en een schot recht in z'n kop. Na de schietpartij konden de kinderen die nog aanwezig waren rustig kijken naar het (intussen arme) beest. De kleine slangen (baby's) konden tijdig ontsnappen. Misschien een nieuw avontuur volgend jaar in de regentijd?

Coronie: op weg naar Nickerie

Woonhuisje te Coronie. Soortgelijke huizen kleuren de weg even anders dan groen langs de oneindig lange Oost-Westverbinding (zo'n 300 km gewone baan, sommige delen met veel putten - gemiddeld kun je er 60 km per uur rijden).

Jeugdlokalen te Coronie

De plaatselijke vksj-lokalen. Hier hebben ze echter geen dure stereo-installatie om te laten stelen...

Woensdag 14 december 'Nickerie'

Woensdag kon Fré mee met het onderwijsproject naar Nickerie. Nickerie ligt uiterst ten Westen in Suriname aan de grens met Brits-Guyana. Kort verslagje: we vertrokken om 4.30 u uit Paramaribo met de taxi van het project. Rond 6u een stop voor koffie en een broodje kip. Tijdens het tweede deel van de reis zagen we de zon en het Surinaamse leven wakker worden. Rond 7u waren we in het district Coronie waar we kort even goeiedag konden zeggen bij een ander schooltje van het project (zie foto). Vanaf 7.30u reden we langs uitgestrekte rijstvelden in het district Nickerie. Een hele rit maar de moeite meer dan waard. We kwamen aan in het schooltje te Nickerie om 8.45u. Ik was mee om de klassen over te nemen tijdens de coachingsgesprekken met de leerkrachten die door een collega gevoerd werden. Ik begon anderhalfuur bij de vierjarige kleuters. Daarna een eerste klas, tweede klas en om te eindigen kwam ik nog even in de vierde klas. Per klas zitten er gemiddeled 40 kinderen. Ik waardeer het werk van de kleuterleidsters nu nog meer dan ervoor! Ook het werken in de lagere school is hier een heel grote uitdaging. In de namiddag gingen we samen iets eten en werden we na opnieuw een rit van zo'n 4u veilig terug afgezet te Paramaribo.

Coppenamerivier + Atlantische Oceaan

De Coppenamerivier scheidt het district Coronie (west) van Saramacca (oost). Hier zie je de monding die 4,5 m breed is (bij zonsopgang 6.30u).

Idyllische zichten

Rijstvelden te Nickerie

De rijstvelden in het district Nickerie lijken op een polderlandschap. Kleine vliegtuigjes besproeien de reusachtige oppervlaktes. Er leven duizenden reigers (eten deze rijst?).

School in Coronie

Eén van de 15 schooltjes waar het Learn- project ondersteuning en begeleiding geeft.

De tweede klas ... even bij meester Fré

Hier plooien ze gemakkelijk 40 kinderen in een klaslokaal. Er zijn geen ramen en in de lokalen ernaast zitten er ook telkens 40 kinderen. Als het dan nog eens begint te regenen op de golfplaten wordt het leerkracht zijn pure toverij...

Tropische buien

De kleine regentijd is wel degelijk doorgebroken. We krijgen dagelijks een bui die gemiddeld 45 min. duurt (rond het middaguur). Onze straat kan moeilijk nog een straat genoemd worden. Onze bromfiets trotseert voorlopig alle hindernissen... alhoewel we ook al een keertje vast zaten midden een grote plas. Gevolg: natte schoenen en broek, Leen even in paniek want ze zakte weg in het slijk en was bijna haar slippers kwijt. Tropische regens ... laten zich gelden!

Een hondenweer...

Heerlijke afkoeling! Samen onder onze dakgoot die de stortregens moeilijk kan slikken.

Suriname's liquid gold...

Parbo en Borgoe behoren tot de nationale trots. Ze geven ook het straatbeeld een kleurig tintje. Soortgelijke gevels kom je overal tegen in Suriname, zowel binnen als buiten de stad.

weekendverslagje

Dit weekend volgde leen een tweede deel van een training met het schoolteam. Op zaterdag doen we liever andere dingen maar de cursus over een persoonlijk ontwikkelingsplan viel best mee. Deze ging door in een vergaderzaaltje bij een beauty-farm. Intussen kon Fré er wat lezen in de prachtige tuin. In de namiddag ging Fré zwemmen. Na de inspanning komt de ontspanning. We bekeken opnieuw een film op het backlot filmfestival. Er stond een Surinaamse documentaire op het programma over het Jeugdopvoedingsgesticht en het jeugdcellenhuis. Bijzonder interessant en voor Fré herkenbaar omdat hij er eerder op bezoek was geweest (gevangenis Boma). Zondag kwam de familie waar Leen tijdens haar stageperiode logeerde bij ons eten. We deden ons best om een beetje op z'n Surinaams te koken (goed gekruid en pittig) wat best meegevallen is. Zo hebben we ook eens onze BBQ uitgeprobeerd. Morgen komen de Vlamingen spaghetti eten (en bier drinken). Het klimaat is een beetje aan het veranderen. De kleine regentijd is begonnen wat betekent dat we af en toe een hevige bui hebben. De zon blijft wel branden maar 's avonds is het iets koeler (25-27 graden). De regentijd is vooral te merken aan de toestand van onze straat die meer op een moerasgebied begint te lijken. Amaai, ons brommertje !

The back lot

The back lot is een international documentary filmfestival die momenteel loopt te Paramaribo. We zijn heel tevreden dat we naar de film kunnen want bioscopen bestaan hier niet (meer). Drie theaterzaaltjes werden voor deze gelegenheid een bioscoop. We kunnen kiezen uit zo'n 30 recente documentaires uit diverse landen. De documentaires hebben een humanitair of natuureducatief thema. Enkele zijn van Surinaamse makelij met voor ons heel herkenbare zaken. Zo is er een documentaire over het jeugdcellenhuis, over het regenwoud, over de Nederlandse en de Surinaamse jeugd met Surinaamse afkomst, ... De sfeer rond het festival is heel gezellig. Op de diverse locaties kan je heerlijk genieten van een drankje of een hapje op het tropische terras. Het festival loopt nog tot en met 11 december en we zullen zeker nog enkele films meepikken.
Meer info op : www.thebacklot.sr

Bosnegerdorp: even buiten Paramaribo

Het dorp waar we beter niet met de bromfiets toekwamen... Authenieke hutten. Zo'n 1200 inwoners.

Met liefdevolle aandacht ...

Juf Leen haar lieverds!

Graag zien

Kangoeroefeest 5 december

Harmonie

Terugblik op 30 jaar onafhankelijkheid

Op het Onafhankelijkheidsplein werd de vlag geformeerd met de medewerking van enkele duizenden leerlingen uit het middelbaar onderwijs. Ze kregen een doek om over de schouders en op het hoofd te dragen. Eenmaal de vlag gevormd was deden ze enkele wavebewegingen om er leven in te blazen. Indrukwekkend! Dit alles gebeurde op de vooravond van het onafhankelijkheidsfeest vorige week.

Sinterklaas en kangoeroefeest

In de Kangoeroeschool vieren ze geen Sinterklaas. Ter vervanging is er maandag 5 december een kangoeroefeest. De Sint komt wel in de grote speelgoedwinkels. Hij wordt in sommige reclameblaadjes afgebeeld als een Kerstman op een schimmel. Op de pier (Surinmaerivier) komt hij ook. Deze pier is gelegen bij een groot hotel en de Sint komt dus enkel voor wie zich kan inschrijven. De Kerstsfeer is reeds meer zichtbaar dan het kinderfeest. In de Stad worden volledige huizen volgehangen met kerstlichtjes. Over enkele weken zou heel Paramaribo een flitsende lichtstad moeten zijn...